Contactblad Historische Kring Bussum 17/3 (december 2001) pag. 90-91
Reactie van oud-hopman Martin van den Hoogen
Martin van den Hoogen
Klik hier voor de pdf-versie van dit artikel.
Onderstaande illustratie is aanklikbaar voor een vergroting.
De oprichting van de St. Willibrordgroep is mij nog goed bekend. Op een avond komt Aalmoezenier Weller met zijn bekende aankondiging aan de achterdeur "goed volk" de huiskamer binnen en vraagt mij en mijn ouders of ik zin heb verkenner te worden. Het antwoord was na wat heen en weer praten natuurlijk "ja". Dat was in 1934. Hopman van den Brink en vaandrig Damien van Oostrum waren de oprichters van de troep. De horde was n.l. al in 1933 begonnen. Het Hoofdkwartier was nog niet veel bijzonders. Een kelder onder het priesterkoor, waarin de lege miswijnflessen nog lagen opgeslagen. Met man en macht, ook de aalmoezenier hielp mee, heeft men maandenlang zand uit deze kelder met kruiwagens naar boven gebracht. Toen dat gebeurd was, werd er een houten vloer in gemaakt. Ook werd een zgn. "koekoek" met ramen gemaakt zodat er daglicht naar binnen kwam. Als laatste werden de patrouillehoeken op nieuw gestort beton gebouwd. Deze bestonden uit houten palen met rietmatten.
Na een jaar of twee moest hopman van den Brink in verband met zijn werk afscheid nemen en werd hij opgevolgd door Hopman Oosterbaan. In het hoofdkwartier werd op woensdagavond gewerkt aan het behalen van de eisen van de klassekaarten en trainen voor de vaardigheden benodigd om een insigne te halen. De zaterdagen waren bestemd om in het gebied "de Eng" thans volgebouwd met Bussum-Zuid, het buitenspel te beoefenen. Dit bestond uit spoorzoeken, leren kamperen, natuurkennis opdoen enz. Uiteraard werd er ook gesport, zoals handbal, hardlopen en verkennerspas.
In de oorlog werd de groep tijdelijk opgeheven om direct na de oorlog weer te beginnen. Jan Terweijde en ondergetekende begonnen als Hopman en Vaandrig met frisse moed om weer een groep verkenners te vormen. Een groep die al gauw te groot werd zodat enkele jaren later een tweede groep gevormd moest worden. Helaas is vele jaren later de belangstelling voor het verkennen bij de jeugd minder geworden, zodat wij op enig moment een beslissing hebben moeten nemen met de Hubertusgroep te fuseren. Ook het gebrek aan leiders speelde een rol bij dit besluit. Het leiden van een troep vereiste erg veel tijd. De programma's voor de woensdagavond en zaterdagmiddag moeten worden voorbereid.Er zijn de ouderbezoeken om te praten met de ouders over hun kind, en de trainingen voor de weekendkampen en het jaarlijkse zomerkamp. Ik heb echter in de verkennersbeweging enorm veel plezier gehad en denk met genoegen aan deze tijd terug.
 |
|
De Willibrordgroep in Oldenzaal op weg naar hun zomerkamp in Tilligte in 1952
|