Contactblad Historische Kring Bussum, jaargang 12 nummer 1 (mei 1996), pag. 13-14

De straat waar ik geboren ben en lang heb gewoond

Jos Heetebrij

Klik hier voor de pdf-versie van dit artikel
Onderstaande illustratie is aanklikbaar voor een vergroting.

Ik ben geboren in 1937 in het Eendrachtpark. Het huis was vrij klein, nu zouden we zeggen, veel te klein. Er waren origineel 1 kamer en suite, 2 slaapkamers en l zolder. Een badkamer was een ongekende luxe. Als je wilde baden, kon dat in het badhuis op de hoek van de Koopweg en de Laarderweg. Achteraf vraag je je wel eens af, waar al die kinderen toch hebben kunnen slapen. En soms was het huis van elastiek, want logee's konden er altijd bij. Een voortuin was er niet, die zijn pas na de oorlog aangelegd. Vlak voor het huis was een pad, daarna een strook gras en dan weer een pad. In het gras stonden bomen, maar die zijn in de Tweede Wereldoorlog verdwenen.

Wie woonden er zoal in het Eendrachtpark? Van de eerste drie jaren weet ik uiteraard niets meer, maar ik herinner mij Bosman, de kruidenier (later werd Hamelink de kniidenier) en Schmal de slager. Slager Schmal was de eerste in het park die een auto had, een Citroën. Verderop woonde de familie De Boer die een stomerij had in de Iepenlaan. Onze buurman was Urbaan. Die was loodgieter en vooral in de latere oorlogsjaren hoorde je hem al heel vroeg in de werkplaats, die achterin de tuin stond, de bodems van pannen repareren of vervangen. Aan de andere kant woonde Veen, die schoenmaker was en ook veel te doen had.

Allesoverheersend was de School met de Bijbel, later de Paulusschool. Het plein voor die school zag er toen anders uit dan nu. Rondom was een heg met prikkelbladeren, in het midden was een voetpad en aan de zijkanten waren grasvelden. Het hoofd van de school was de heer Bareman. Elke morgen en middag werd de schoolbel geluid.

Omdat het autopark nog niet erg uitgebreid was, was het mogelijk op straat te spelen. Zo werd bijvoorbeeld op zaterdagavond op straat trefbal gespeeld, de hele buurt leefde dan mee. Natuurlijk waren tollen en priktollen zeer geliefde speeltuigen. Hoepelen werd ook veel gedaan, weliswaar niet met een mooie hoepel, maar met een oud fietswiel ging het ook prima. Het was ook erg in trek om carbid in de afvoerput te gooien en dan af te wachten of de bewoner van het huis dat bij de put stond, aangetrokken door de rookontwikkeling, woedend naar buiten kwam.'s Winters, als er sneeuw lag, ging je met de slee van de hoogte bij het fort Werk IV af. Dat is nu  helaas niet meer mogelijk omdat er een hek omheen is gezet. Bovendien is het verkeer op de Dr. Abraham Kuyperlaan nu veel te druk.

Het Eendrachtpark en de school

Het was voor de kuideren die op school zaten verboden om voor het schoolgebouw te spelen, dit mocht alleen op het schoolpl& aan de achterkant. Maar omdat wij in het park woonden kon de surveillerende leraar ons niet naar achteren sturen. We hadden een soort uitzonderingspositie. Als de school gesloten was, klommen wij vaak over het hek en gingen dan op het schoolplein spelen. We moesten dan wel oppassen dat de heer Visser, de conciërge, ons niet snapte.

Elke dag kwam Vos de groenteboer langs met paard en wagen. De melkhandel was nog niet "gesaneerd" en iedereen kon zijn eigen melkboer kiezen. Wij hadden Wijnja, die een winkel had op de Sint Janslaan, maar die elke dag met de bakfiets langs kwam. Eens in de week kwam de schillenboer langs; die heette Van der Louw. Omdat de aardappelkelders op de Dr. Abraham Kuyperlaan waren, gingen, vooral in de oorlogsjaren, de wagens met groenten en aardappels door het Eendrachtpark. Vooral in de laatste oorlogsjaren stonden wij er soms watertandend naar te kijken.

Als ik zo terugkijk op de tijd die wij in het Eendrachtpark woonden, was het best wel een gezellige periode, alhoewel het vooral in de oorlogsjaren natuurlijk geen leuke omstandigheden waren.

Misschien heeft u ook wel herinneringen aan de straat of laan in Bussum waar u in uw jeugd heeft gewoond. Schrijf deze dan eens op. Het is erg leuk; niet alleen om zelf weer eens te gaan mijmeren over die "goede oude" tijd, maar misschien vinden anderen het ook wel leuk om te lezen.