Skip to main content
Contactblad van de Historische Kring Bussum,  jaargang 8, nummer 1 (april 1992) pag. 30

Lezers reageren: oorlogservaringen

G. Langemeijer

Klik hier voor de PDF versie van dit artikel

 

Wij ontvingen een brief met nieuwjaarswensen van de familie Jensma-Marx uit Vorden. Ondanks hun verhuizing uit Bussum lezen zij nog steeds trouw ons Contactblad; en hoe!

Zij schreven onder andere: "Wij lazen het laatste nummer weer met plezier en sluiten een stukje in naar aanleiding van het verzoek op bladzijde 127." Dit verzoek betrof mijn dringende vraag iets te schrijven over een persoonlijke ervaring in de Tweede Wereldoorlog. "Misschien is het bruikbaar" schreef men bescheiden.

Ik vind het een schot precies in de roos; eenvoudig en veelzeggend. Juist zoals ik het bedoelde. Vooral dit soort informatie is van groot belang. We vergeten zo snel. Latere geslachten zullen dankbaar zijn iets over die tijd aan de weet te komen. Wij danken hen hiervoor hartelijk, mede namens u; het zal zijn uitwerking zeker niet missen.

Hier volgt het artikel.

Aardappels in de Hilversumse Meent

M. Jensma-Marx

Klik hier voor de PDF versie van dit artikel

Tijdens de oorlogsjaren moest van de Duitse bezetter een deel van de graslanden gescheurd worden en worden gebruikt voor aardappel- en groenteteelt. Dit was ook gebeurd in een hoek van de Hilversumse Meent bij de J.F. Evertslaan en de Meentweg. Daar stonden aardappels die in het najaar 1944 gerooid werden, maar niet voor de Bussumers; die zouden na mogen rooien! Het vrijgeven voor narooien werd steeds uitgesteld -ambtenarij, pesterij of beide.. .?

's Ochtends vroeg, zodra het licht werd, ging ik vaak even kijken of 't al zover was; toch al op weg naar Spanderswoud en 's-Graveland voor wat hout of groente. Maar nee hoor! Een bewaker hield de liefhebbers op een afstand. Toch was het geen ongeschikte man: op vriendelijk verzoek draaide hij zich wel eens om en kon je 10 á 12 aardappels bijeen graaien. Goed voor een mager stamppotje met wat kool of wortels!

Het regende veel dat najaar, dus het aardappelveld was knap modderig. Eindelijk werd het vrijgegeven en heel Bussum stroomde toe, lopend met zakken, emmers en tassen, met kinder- wagens, wrakke fietsen en karretjes; een trieste optocht van mensen, die blij waren met elke nog bruikbare aardappel!