Contactblad van de Historische Kring Bussum, jaargang 2, nummer 2 (februari 1986) pag 6-7
Van SINT VITUSKAPEL via N.H.KERK naar IRENE TELEVISIE STUDIO en nu.....
H. Herrebrugh
Klik hier voor de PDF versie van dit artikel
De afbeelding is aanklikbaar voor vergrotimg
Bussum, 20 Januari 1986
De recente publlcatles over de plannen met het Irenegebouw verontrusten de Historische Kring Bussum en vele anderen, die belangstelling hebben voor het Bussumse verleden in ernstige mate. Het l1jkt de hoogste tijd de noodklok te luiden en de argumenten aan te dragen voor het behoud van dit oudste Bussumse monument.
De historie van het gebouw, op voortreffelijke wijze verwoord door de Bussumse historicus M.J.M. Heijne, wordt gekenmerkt door voor-en tegenspoed. De geschiedschrljving leert, dat rond 1520 Nieuw Bussum een dorp was geworden, maar op een toen centraal qelegen plaats een kleine kapel word gebouwd. Evenals de meeste kerken in het Gooi gewijd aan Sint Vitus.
De oudste kaarten van het Gooi uit ca. 1525 en I538 maken meldng van een kapel met torentje, de Sint Vituskapel.
Deze kapel, ten tijde van de Reformatie aan de katholieke eredienst onttrokken, werd 1n 1829 in gebruik genomen door de Hervormde Gemeente. Door de bijbouw van twee dwarsbeuken onderging het kerkje uitbreioing en ontstond een krulskerk, die in 1914 weer te klein bleek. Vanaf dat mornent is het gebouw, dat de naam "Irene" toegemeten kreeg, voor meer profane doeleinden gebruikt.
Aan de rijke historie werd een nieuw en belangrijk hoofdstuk toegevoegd toen op 2 october 1951 excellenties, 'captains of industry' en omroepbonzen elkaar in de tulnzaaf van Hotel-Café-Restaurant "De Rozenboom" in Bussum verdrongen om de beelden op te vangen van de eerste televisie uitzending vanuit de Irenestudio.
Binnen de benauwde veste, want er moest nlet alleen met geldmiddelen, maar ook met de ruimte worden gewoekerd, ontstonden de eerste geregeldete televlsie ultzendlngen .
Vla het nieuwe zwart-wit medium kreeg de Irenestudio aansluiting met een gestaag toenemend aantal Nederlandse huiskamers, waar afgewacht werd wat Bussum te bieden had. Ruimtegebrek en de brand in 1955 hadden een aantal verbouwingen en toevoegingen tot gevolg, die het uiterlijk van de oorspronkelijke kerk niet hebben verfraaid.
Tenslotte werd de Irenestudio, het geboortehuis van de Nederlandse televisie, te klein. Na intensief gebrulk, dat zijn sporen duidelijkheeft achter gelaten, verliet de NOS in 1983 definitief deze studio,die ook landelijk zal blijven voortleven als de "kraamkamer" van het televisie gebeuren.
Daar staat nu het door onze voorvaderen voor vele doeleinden gebruikte en gespaarde gebouw, waarover de Gemeenteraad en het Gemeentebestuur op korte termijn zullen moeten beslissen.
Wordt het een aanzet tot de sloop van dit enige nog tastbare brokje Bussumse historie, dat door de televisle tot ver over de gemeentelijke grenzen reikt? Vinden de vroede vaderen, de NOS en de Bussumse ingezetenen het voLdoende als het Irenegebouw straks alleen nog valt te aanschouwen op oude prenten en in de nostalgische diaserie van de Gemeente Bussum ? Er is in ons dorp immers al veel te veel aan de sloop ten offer gevallen, denk maar aan het raadhuis.
De Historische Kring Bussum verzet zich met klem tegen een eventuele afbraak en is van oordeel, dat het Irenegebouw, ontdaan van de ontsierende bijbouwsels en inwendig aangepast, een zinvolle rol kan vervullen binnen het culturele en verenigingsleven. Er wordt een dringend beroep gedaan op het Gemeentebestuur van Bussum en alle andere geïnteresseerden om zich tot het uiterste in te spannen, inclusief het brengen van financiële offers, teneinde het Irenegebouw te behouden.
Voor het behoud van het IRENE GEBOUW zien wij gaarne adhesiebetuigingen tegemoet.
Namens de Commissie van advles
H. Herrebruqh Schwerinlaan 7 Bussum tel. 02159 -47112
Zie ook
Contactblad van de Historische Kring Bussum, jaargang 3, nummer 2 (juli 1987) pag 4-5
Contactblad van de Historische Kring Bussum, jaargang 3, nummer 3 (december1987) pag 4
Contactblad van de Historische Kring Bussum, jaargang 4, nummer 2 (augustus 1988) pag 4