14 Vroeger woonhuis van Wim de Bie – P.J. Lomanplein 8

In de woning van Wim de Bie ontstonden veel van zijn legendarische tv-personages, zoals de kluizenaar Walter de Rochebrune (in het tuinhuis) ,Tedje van Es, Meneer Foppe, Berendien uut Wisp, Ab van der Laak, Dirk, Mémien Holboog, Thea Ternauw, en Robbie Kerkhof.

Zie HIER Walter de Rochebrune 

En HIER De Vieze Man op de 'burgemeestersbank'.

In dit filmpje eindigt de Vieze man na een zwerftocht door Bussum met een pornovideo-casette op dezelfde bank. (vanaf 3.24)

• De Bie woonde meer dan dertig jaar in Bussum, voordat hij in 2011 naar zijn geboortestad Den Haag verhuisde. Daar is hij ook op 83-jarige leeftijd overleden.
• Het woonhuis werd al weer jaren geleden afgebroken en in ongeveer dezelfde stijl weer opgebouwd. Het tuinhuis van ‘kluizenaar’ Walter de Rochebrune blijkt intussen verdwenen.

Oud		Nieuw

• Op het plein is een gemeentelijk monument zichtbaar in de vorm van een antieke straatlantaarn. Hierbij hoorde ook een grote stenen bank. Het was een cadeau aan de populaire jonkheer Reinier van Suchtelen van de Haare, die van 1883 tot 1909 burgemeester was van Bussum.
  Historisch is de scene van De Vieze Man, die op het bankje aan zijn tenen eet.

Het bankje is enkele jaren geleden verplaatst naar de Algemene Begraafplaats in Bussum, bij het graf van de populaire burgemeester. De gemeente koos hiervoor, omdat bankje en lantaarn hier op het plein regelmatig slachtoffer waren van hangjongeren en vandalisme.

Op de foto links een blik op het Lomanplein zoals het ooit was. De vroegere burgemeester Milo Schoenmaker staat er met zijn fiets.

• Tegenover het woonhuis van Wim de Bie stond een schoolgebouw, nu in gebruik bij de Emmaschool voor basisonderwijs. Als er in een scene een school nodig was staken de heren de weg over en heette de school volgens de titel `Het Frank Zappa College in Haarlem`.
• P.J. (Pieter) Loman was net als Joseph Biegel een projectontwikkelaar die in samenwerking met Biegel stukken land van boeren opkocht om er villa’s op te bouwen. Door dit vaak lukraak opkopen en bebouwen van kavels ontwikkelde het Spiegel zich tot een soort doolhof met een grillig zandpadenpatroon