Leesvoer

 In mijn jeugd waren computers en televisies nog niet aanwezig en je vermaakte je als kind hoofdzakelijk zèlf. Wel had je al de radio met spannende hoorspelen en ik kan mij ook wel herinneren dat we min of meer verplicht moesten luisteren naar radiocommentaren over de politiek door Meyer-Sluizer en Dr. G.B.J. Hiltermann, ‘de toestand in de wereld’. Die programma’s wilde mijn vader beslist niet missen.

Voorts werd er bij ons thuis gelezen en door mijn zussen aan kledingstukken genaaid. Het boekje ‘de Marion’ werd eerst daarvoor geraadpleegd, waarna ander leesvoer, in de vorm van een oude krant, werd gebruikt’, om patronen die in dat boekje zaten, met een ‘radertje’ over ter brengen op die oude krant. De uitgeknipte krantstukken vormden dan weer, zo begreep ik als jongen, het patroon voor stukken stof die aan elkaar werden gemaakt. De krant diende ook om de kachel mee aan te maken. Leesvoer zoals kranten kenden bij ons dus een multifunctioneel gebruik. Naast kranten, waaronder de lokale Bussumse Krant, verscheen in onze brievenbus ‘de Margriet’, een voor mij oninteressant vrouwenblad. Ik vermaakte me met boeken van Arendsoog, Biggles en Karl May die ik met meestal met Sinterklaas of een verjaardag had gekregenof leende van vrienden. Ook jeugdbladen als de OKKI en de Taptoe kan ik me herinneren en natuurlijk Donald Duck en ‘de Oliedin’, een gratis stripblaadje van het Shell tankstation, dat mijn vader wel voor me meebracht.

Zeker toen mijn zusters naar de Middelbare school gingen, was een bibliotheek-abonnement nuttig en noodzakelijk. Ik ging er ook heen en ik herinner me de openbare bibliotheek als een wat donker gebouw. Later verscheen aan de Lorentzweg een dependance van de bibliotheek in een soort keet.
Ik ging wel eens mee met mijn overbuurjongen, om boeken terug te brengen naar een bijzondere soort privé-bibliotheek, in een huis aan de Karbouwstraat. Een kleine straat in een U vorm. Het redelijk grote huis was beneden ingericht als bibliotheek maar het vreemde was dat alle boeken waren gekaft ( ! ) in bruin papier, zodat je de boeken moest openen om te bekijken waar de inhoud over ging. Een bijzonder fenomeen, dat voor mij niet echt uitnodigend werkte om te gaan lezen. Bestonden er in Bussum meer van deze privé bibliotheken ’aan huis’?