Lijmen en Het Been

“Ieder nadeel heb zijn voordeel” dat gold ook voor mij in een gezin met vijf (!) zussen. Regelmatig vond ik namelijk kapotte nylonkousen die uitstekend fungeerden als basis voor een schepnet waarmee je zo goed dikkoppies of kikkervisjes kon vangen. Mijn zussen droegen in mijn tijd nylonkousen waarvan sommige met een naad. Heel sexy voor die tijd. Regelmatig werd er bij elkaar gekeken of die naad wel recht achter op het been zat en soms moesten er corrigerende handelingen worden uitgevoerd om een en ander in orde te brengen. Ik hoor mijn vader met barse stem nog roepen;: “Moet dat hier gebeuren”! Mijn zussen haasten zich dan naar een ander vertrek om de kousen recht te trekken. Mij was al eerder opgevallen dat aan de waslijn merkwaardige vrouwenkleding hing, waarvan een bepaald onderdeel als ‘gordeltje’ werd aangeduid. Ik begreep dat de nylonkousen hiermee omhooggehouden werden.
Wat heeft Bussum hiermee van doen ? Dat zat zo. Regelmatig kon je bij mijn zussen de wanhopige kreet horen ohhhh….. een ladder! Om een noodverband te leggen werd de ladder in bedwang gehouden met lijm. Meestal werd hiervoor nagellak gebruikt !

Geregeld kreeg ik een zakje mee met beschadigde nylonkousen van mijn zussen. Die moest ik afgeven bij een klein winkeltje op de Voormeulenweg. Bij de kruising met de Keizer Ottostraat bevond zich in mijn tijd, een cluster van winkels; een rijwielhersteller en Gazelle-dealer ‘Vijn’, een kleine bakker en een kapper .
Tussen deze winkels bevond zich een heel klein winkeltje waar nylonkousen konden worden hersteld. De inrichting was niet pretentieus en bestond uit enkele rekken met nylonkousen. Ik kan me herinneren dat midden in de ruimte een tafel stond met een verlicht glazen been. Voorovergebogen in het zachte licht zat een jonge vrouw die met een soort naaldinstrumentje de ladders minutieus ‘ophaalde’ ( dat was de uitdrukking). Ze nam de kousen in, schreef naam en adres op een zakje en inspecteerde snel de schade aan de kous en zei dan kort: “Woensdag klaar”.Ik zei beleefd goedendag en deelde de boodschap thuis aan mijn zus mee. Daarmee was voor mij de kous af !

In de weggooi-maatschappij van tegenwoordig zal dit winkeltje in Bussum wel niet meer bestaan. Zo zijn in Bussum diverse beroepen, zoals schaapherder, al lang verdwenen en aan het lijstje kan dus ook toegevoegd worden “nylonkousen-ladder-ophaalster”. Als ik zie dat mijn vrouw een panty weggooit, flitst even dat beeld van het winkeltje aan de Voormeulenweg door mijn hoofd. Ook denk ik dan; Zonde, daar gaat weer een mooi schepnet !