Bussums water

Je kan het vinden in verschillende soorten. Je kan er in zwemmen en er op varen. Je kan je er mee wassen en je kan het ook drinken.
Het blijkt dat ik er zelf ook voor een groot deel uit besta …...  WATER.
Naast drinkwater heb je mineraalwater, vuurwater, grondwater, vruchtwater, bleekwater, zwaar water enz.
Ook kon je in het biologielokaal wel eens een beest of orgaan zien drijven in stèrk water.
Het kwam in ons huis in Bussum binnen via een put in de tuin, waar ook een watermeter in zat. Soms ging de zware deksel open en kon je de inhoud zien. Behalve de watermeter zag je enorm grote spinnen en andere enge beesten die in de put huisden. De betonnen deksel ging maar snel weer dicht. Veel liet ik mij me in mijn jeugd niet gelegen liggen aan water. Het viel soms met bakken uit de hemel. Lastig als je naar buiten moest en verder had je de dwingende stem van je moeder die er op toezag dat de handen regelmatig werden gewassen, in het bijzonder voor het eten.

In de keuken bevond zich een geiser met koud en warm water. Niets was eenvoudiger dan de kraan open te draaien om aan water te komen. Soms hoorde je van boven wel eens een luide schreeuw als je warm water tapte terwijl er iemand onder de douche stond !
Water, bekend als een kleurloze, reukeloze en smakeloze vloeistof was heel gewoon en overal verkrijgbaar in Bussum.
De kosten ervan behoorde tot de 'vaste lasten', maar daar had je als jongen weinig mee te maken.
Behalve de àànvoer van water via de waterleiding, bleek er ook een àfvoer te bestaan via de gootsteen in huis en de putten op straat. Regelmatig kwam er een wagen van de Gemeente langs die de straatputten schoonmaakte. De 'Putjesscheppers' van de gemeente bedienden zich van een grote tankwagen waaraan een grote metalen pijp was bevestigd. Met grote interesse bekeek ik als jongen het spektakel wanneer de gemeenteambtenaar de straatput met een haak opende en daarna  met veel motorgeronk, de put met behulp van de metalen pijp leegzoog.

De kwaliteit van het Bussums leidingwater moet ook vroeger erg goed zijn geweest. Zo herinner ik mij, dat familieleden uit het Rotterdamse, die bij ons op bezoek kwamen, grote jerrycans met Bussums water vulden en zo zwaar beladen huiswaarts keerden. Het water in hun woongemeente smaakte naar chloor en er kwamen ook wel borstelwormen in voor. Thee bereidt met Bussums water was een heerlijk alternatief ! Als ik elders in Nederland logeerde viel mij als eerste op dat het water er 'raar' smaakte. Bij de verkennerij bedienden we ons, tijdens een kamp, wel eens met een echte waterpomp met zo'n zwengel. Zoals in het bekende kinderliedje, was het zelf pompen van water wel even leuk, maar de ijzerachtige, zwavelachtige smaak van dat water viel tegen. Water bleek een dus een smaak te kunnen hebben ! Bussums drinkwater stond bij mij als eerste op de schaal genoteerd.

Vanaf de Crailose hei kon je de watertoren bij Laren wel zien. Een grote plompe cilinder die veel weg had van een groot uitgevallen Closetrol. De watertoren van Bussum was in mijn herinnering veel aardiger van vorm en je passeerde de toren als je in de richting van Hilversum of de Franse Kamp reed. De vorm deed denken aan een enorm schaakstuk. Volgens mijn vader pompte men eerst vanuit de diepte grondwater op. Dat water werd daarna in de toren geleid en zo werd het hele waterleidingnet onder een constante druk gezet.
Op mijn Franse verblijfsadres is de water ààn– en afvoer niet zo vanzelfsprekend als in mijn jeugd in Bussum. Het water op mijn adres hier, heeft soms een roestbruine kleur als de cantonnier van bron verandert. Riolen kent men niet en de septic tank moet met een speciaal gist aan werk worden gehouden. De keus aan verschillende mineraalwaters is bij de Franse equivalent van Albert Heijn,  Leclerc enorm, maar de smaak van Bussums water staat in mijn herinnering nog bovenaan !