Bij de kapper
De vrije woensdagmiddag was in mijn jeugd het meest uitgelezen moment om de kapper te bezoeken. Eerder had mijn moeder mij al eens nadrukkelijk geboden “een kam door mijn haar te halen”. Als dat kammen niet meer het gewenste effect had, werd mij dringend verzocht de kapper te bezoeken. Mijn kapper werkte destijds in "Het Schuurtje" een verbouwde garage nabij de hoek van de Huizerweg en de Bisonstraat. Op de hoek bevond zich, naar ik meen, een dameskapsalon met de naam “Hildegonda”.
De wachttijd in de kapperszaak voor Heren, werd gedood door de tijdschriften die op een tafeltje lagen uitgespreid, te bekijken. Achtergrondklanken werden in mijn herinnering gevormd door een distributieradio met veel 'Mantovani muziek'. De tijdschriften die afkomstig waren van een toen gangbaar abonnement systeem, “Leesmap” genoemd, hadden voor mij een bijzondere keus te bieden. De verschillende bladen waren voorzien van een bruine omslag kennelijk om slijtage te voorkomen. Toch gaf de grootte van zo'n omslag een idee van je keus. Een klein formaat had het tijdschrift “de Lach”, een blaadje dat feitelijk bedoeld was voor de volwassen, mannelijke clientèle. De seksueel getinte, geinige cartoons waren eigenlijk niet bedoeld voor jongensogen.
Naast je te vermaken met het geboden leesvoer, had je alle tijd om de uitgestalde waren en de kniptechniek van de kapper eens nader te bekijken. In de herensalon werkten twee kappers. Helaas maakte de chef-kapper, de uitbater van de zaak, geen reclame voor zijn professie. Zijn hoofd was kaal als een biljartbal. Daarentegen bezat hij een prachtige scooter van het merk Heinkel en zo herkende ik hem wel als hij door de buurt reed en zijn ontbrekende haardos aan het zicht werd onttrokken door een helm ! Zijn jongere assistent was wel begiftigd met een weelderige haardos.
Het jongensmodel waar beide kappers naar streefden was: “Kort met een Kuifje”. Ze hanteerden voor dat doel eerst een hand-tondeuse, daarna een puntige schaar en een schaar met een kamachtig deel, dat naar mijn idee werd gebruikt om het haar uit te dunnen. Rond de oren en in de nek werd de elektrische tondeuse ingezet. De warmte uitstraling van het apparaat, het trillen en het zoemende geluid, vooral bij je oren, staan me nog steeds bij. Voorts hanteerde de kapper ook een flesje met een oranje blaasbalgje, waarmee hij water over je haar kon vernevelen. De 'finishing touch', om ook de kleinste haartjes in moeilijke hoekjes te beteugelen, werd met een scheermes uitgevoerd. De knipsessie werd afgesloten met een grote, zachte borstel waarmee losse haartjes van oren en nek werden afgeveegd.
In de zaak waren verschillende producten uitgestald. ”Birkenwasser” zou de haargroei stimuleren en 'Brylcreem' een soort haargel, hield krullerig haar in toom. Frisse mannenkoppen op karton propageerden de aftershaves en andere scheerproducten zoals scheerzeep van “de Vergulde Hand”. In een kleine vitrine stonden ook scheerkwasten opgesteld van echt dassenhaar. Waren bij de dames permanent, watergolf en de Grace Kelly rol een keus, bij de heren gold een 'militair kort' als het gewenste model. Ook mijn vader en zwagers kende ik niet anders dan met zo'n 'correct' kapsel. Snorren en baarden werden wel gezien bij artiesten en studenten en bij mannen die een lange bovenlip wilden camoufleren of een martiale uitstraling wensten. In het begin van het studiejaar kon je vroeger in Bussum wel Corpsstudenten zien rondlopen met een geheel kaalgeschoren hoofd. Deze 'skinheads' gaven zo trots blijk, van een goed doorstane ontgroening. Tijden veranderen en ook bij mij heeft de weelderige haardos moeten plaatsmaken voor een grijs en drastisch uitgedund restant. Een stukje Bussumse jeugd blijkt nu definitief afgeknipt. Mijn tegenwoordige kapper die nu op afspraak werkt, is wel snel klaar :)